Yitik Şiiri - Serdar Atlıbatur

Geldim...
Umutsuzluk kokan asklarin esiginden geçerek,
Ezerek geçmisi ve unutarak yasanmamis saydiklarimi.

Güldüm...
Belki de gülüslerin en yapmacik olaniydi benimkisi
Timsah bile gülmeyi denese belki benden güzel gülecekti

Yürüdüm...
Yine tek basima asindirdim kaldirimlari
Agaçlarin gölgesinde siluetini aradim..faydasiz

Agladim...
Bilmem kaç gündür yüzüm erozyona maruz kalmis toprak
Kim sebep göz yaslarimin yüzümün deltasini bozmasina

Sevdim...
Saçagindan sensizlik damlayan duygulara kapildim
Sevgi bu olsa dedim ve sarildim sesinin kulaklarimdaki yankisina

Saçmaladim...
Ezgiler söyledim neden bahsettigini bilmedigim
Haydi! dedim boranlara, nakarati beraber söyliyelim

Sorguladim...
Kutsalligi dogrumudur askin
Yoksa her yarin dün olmaya mahkum mudur bu felsefede

Anladim...
Nasil ki siir yazmak için sair olmak gerekmiyorsa
Yaslanmak içinde yasamak gerekmiyor

Uyudum...
Uykunun bilinmez yoklugunda kaybettim kendimi
Simdi bulunmasi gereken bir yitigim

Uyandim...
Avuçlarimda kalana baktim;
Hüzünlerden damitilmis birkaç damla mutluluk....