Yitik Şiiri - Ulkar Cenger

Belki bir gün bıkarda insan,
Tası tarağı toplamayı geçirirde aklından,
Dönüşü olacak işaretlerle uzun bir ormandan geçer şöyle bir
Açıklığına gönlümün,
Taş bırakır geçerken şehir ışıklarında…
Uslanmaz böbreklerim.
Yaftalıyım bugünlerde,
Kendime verdiğim ceza her şeye rağmen,
Mukedderat belki şiddeti az.
Amma Çobanyıldızı yok havada bunu bilesin,
Çıktığımız yolların dönüşü sarmal! ...
Ve gece,
Ve sanki hep geçmiştik biz bu yolları,
Sanki çok özlemiştik yiten zamanı.