Yirmidokuz Harf Şiiri - Deniz Gece Mavisi

YİRMİDOKUZ HARF

Bazen yirmidokuz harf yetmez
Yüreğin avaz avaz haykırırken o üç harfi
Sen kelimesiz kalırsın
İşte öyle anların birinde tanıştım Gözlerinle
İlk defa keşfedilmiş ada gibiydi
Sıcak ve sahipsiz
Sonra kelimelerin kulağımda o muhtesem raksi
Farklıydı hersey sen siir ben şair oluyorduk
Ama konuşamıyorduk
Ne zaman ben sen diye başlasam
konuşmaya kocaman bir yumru gelip düğümleniyordu bogazima
Yutsam yutulacak gibi değil
Tükürsem gönlüm razı değil misali
Sen bogazima takilan en büyük çaresizliğimdin
Ve ben sustuğum kadar sevdim seni

Çok istedim kesip atmayı
Solumda kalp diye taşıdığım o camdan et parçasını
Ama yapamadım
İçinde nefes alıp veren küçük yüreğine kıyamadım
Olsun dedim bir gün o da saplasin en amansız Hançerini
Yeterki nefes aldığını bileyim

Ask neydi
Neden acitirdi
Uflesem geçmeyen yaralarim vardı benim
Elinden tutup parka götürmek istediğim
Kaydıraktan kaydırıp salincaklarda sallamak istediğim cocukluğum
Çocukça sevmiştim seni
Yüzüm kızararak
Ellerim titreyerek
Belkide dilsiz oluşum bundan di
Arkama sakladığım avuç içlerimde
Hep kelebekler saklardım
Birdaha uçamayacagini ölçeğini bilmeden
Bende senin Avuçlarında bir kelebektim
Konuşursam dilim yanacakti
Sussam yüreğim
Ama içimdeki fedakar ben sana yine kıyamadı
Ve sustu
Yandı yürek kule döndü
Yetmedi harfler
Dökülmedi dilimden kelimeler
Bir suskun aşk hikayesiydi bizimkisi
Ben sustum
Sen gittin

Aralansaydi dudaklarım
Dökülseydi kelimelerim
Ne derdim özledim mi
Seviyorum mu
Yada hasretim mi
Bilmeden geçti yıllarım
Ve öğrendim
Bazen yetmezmiş yirmidokuz harf
Tıpkı avuçlarının arasında severken öldürdüğün kelebekler gibi
Sen benim tek harfsizliğimsin
19.02.2024 16:48