Yirmi İkinci Yıl Şiiri - Ayşen Ayşen

Ben sanki şimdi hep on beşimde
Okuldan eve dönüp duran tekerlekleri valizimin...
Ve takvimler birkaç ağaç yaprağı
Mevsimler çıtır çıtır yaprak, yaz tatili,İstanbul'un tutmayan karı..
Büyüdüm sanıyorum,
Çok büyüdüm...
Ben sanki şimdi hep yedi yaşımda
Elimden öylece kaçıveren babacığımın aldığı uçurtmanın ipi...
Ve zaman yalnızca uyku saatim demekti.
Ben şimdi ellerimde hayat denen tılsım,
Yaşa diyor biri,
O biri ben miyim?
Ezildim sanıyorum kurduğum hayallerin altında
Daha büyüklerini kuracağım...
Ben şimdi yirmi ikimde,
Ceplerine yıldız doldurmuş bir kız oldum,
Zaman elma çiçekleri demek değil artık,
Uyku saatim hiç değil...
Nedir beni böyle korkutan?
ÜŞÜYORUM
Ensemde beklediğini hissettiğim şey
Genç ve henüz güzelken ölümüm mü?
Kayıplarla bölünüp un ufak olacak kalbim mi?
Ben sanki şimdi her yaşımda
Üflediğim mumun zayıf alevi..
Ceplerimdeki o yıldızları üstüme saçabilecek miyim?