Yine umutlar yüz bin yıldızdan biri oldu bu gece
Yine küller arasında
Yine köz saklayacak yüreğim
Her şeyi silip düşlere yatmaksa yeniden
Yaratmaktansa yeni baştan her şeyi
Sen
Hani ruhumda çiçekler açtırdığını söylediğim kadın
Hani rayihasından uçuk ve mest bir ben
Hani hiç erdiremezken doğan günün ufkuna ve batan günün gurubuna
Hani hiç sığdıramazken yere göğe yüreğe
Rahmeti yağacak aşkımın dediğim yerde atılan taşlara mı
Sevgi sağnağından sırılsıklam olmak varken
Çepel revan içinde yol almaları mı
Hep civan hep acar hep tıfıl mı yerinde saymalı insan
Öyle ya
Bir de bakmışsın
Yarıyı aşmışsın çoktaaan noktadan bilmem nerelere
Gün akşama varmış uzadıkça uzamış gölgeler
Şu sorunun yanıtına bak
Güneşin doğuşunu mu seyretmeli
Yoksa
Batan güneşe mi hayran olmalı insanlar
Hiç değilse birkaç satırdır bölük pörçük dökülen sayfalara
Şimdiki duygularım
Sitem hakkını kullanamazsan olmaz
O da ollmadı diyelim
Sitemden günahkarlığa uzanan yolda bir affedilmez insan
Verin veriştirebildiğiniz kadar verin
Verin
Verin
Son sanılır her söylenen söz
Bilmezler ki
Hiç söylenmedi son söz sayılan
9 ekim 2009 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 9.11.2009 23:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!