bu gün yine kimse yok evde
kapıyı çalmadım bu yüzden
pazara gitmedim, markete uğramadım
kapıcıyla selamlaşmadım
kimse yokken,
yatmadım yine yatağımda
eziyet ettik birbirimize koltukla
kimse yokken çekilir değilmişim
kızdım kalktım
zaten o da yatılır değildi
kimse yokken
bu gün kısa yoldan gitmedim
eve uzattım varışımı
kızdım, söylendim;
madem kimsen yok içinde
ne gidicem sana, dedim
yürüdüm bi sokak daha üstten
baktım kimse yoktu sokakta
görünmüyor bu insanlar demek
anladım:
evde yine kimse yokken
ben yine bir bara daldım
kimseye rastlamadım…
Kayıt Tarihi : 22.7.2006 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En büyük ve çaresiz yalnızlıktan bahsetmişsiniz. Umarım o ruh halinden kurtulup neşe ve hayat dolu dizeler yazmaya başlarsınız... Sevgiler...
Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Onları da yok edemem ki...
Her şeyi silsem, yok saysam neye yarar?
Çekip gitsem buralardan...
Çekip gitsem her şey geride mi kalacak?
Tüm yükümle gideceğim aslında farkındayım...
Kendimle...
Kişiye kendinden daha büyük yük yoktur sanırım...
Kendimi bırakıp gitsem...
Mümkünse gitsem...
Bütün gitmeler gelmek içindir....Kendinizden gitmeyin siz kendinizle varsınız evde biri olsa da olmasa da içinizdeki evi elbette doldurursunuz!
Yüreginize sağlık, sevgiyle
size gelince süpersiniz...
TÜM YORUMLAR (3)