Yine Kar Yine Kar Şiiri - Mehmet Cıngır

Kar kar kar!
Yine kar yine kar
Yüreğime yüreğime
Lapa lapa
Yağar yağar
Gökten melekler gibi iner
Kar…
Bir can dostumuzun
Minicik yüreği donmuş,
Kar ortasında.
Ayakta…
Olmuş kardan heykel .
Dolaşıyor damarlarında
Kan yerine kar.
Üstüne kuşlar gibi konarken
Kar,
Af diledim kar heykelden.

Kar ki,bilirim
Sıcacık yuvan varsa rahmettir.
Rengi süt gibi aktır.
Yüzü pamuk gibi yumuşaktır;
Fakat
Ruhu çelik gibi serttir.

Durun, çiçeklerim açmayın
Kar kar yine kar yine kar!
Durun kanmayın,
Karda yanmayın!

Durun böceklerim dışarı çıkmayın!
Sabırsızlanıyor insanlar,hayvanlar…
Nerde kaldı bu gerçek bahar?
Her yerde kar kar
Yine kar,yine kar…
Durun dostlarım sakın aldanmayın,
Bu bahar yalancı bahar!

Kar kar kar!
Yine kar yine kar…
Sorun gökyüzüne,
Güneşe,bulutlara,aya,yıldızlara
Sabırsızlanıyor çiçekler