gökyüzü henüz o aydınlığa kavuşmamıştı
kar yağmaya başlamıştı
gittikçe hızlandı
saçlarımı sardım atkımla ıslanmasın diye
derken ne oldugunu bilmediğim yere ilk adımımı attım
içerisi bayagı kalabalıktı
uyumalıydım acıkmıstım
ama huzurlu değildim
kımıldayamadım
dalıp gittim öylece
adımlarımı atmaya başladım
sonsuzluga dogru
kalbim yerinden fırladı fırlayacak
Tanrım! hala aynıydı...
sımsıkı sarmak isterdim sonsuzlugumu
oysa uzaktan bir merhabayla yetinmek zorundaydım
kar hala yagıyordu baska bir zamana
baska bir mekana aldırış etmeden
bogazım düğüm düğüm
ama gülümsüyordum yine
geri döndüm
uyudum yol boyu
durdugum noktada aglayabildim ancak
ve söylediğim iki kelime: çok güzeldi
içimi kanatsa da vazgeçmedim sonsuzluktan
yılın son karıydı o da yagdı bitti
ne dersin bir daha kar yagar mı bu kente?
İstanbul/ 02.03.2005
14.32
Kayıt Tarihi : 2.3.2005 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazdığın bir şiiri taş parçası olarak düşün. O taşın fazlalıklarını yontar ve şekil verirsen biblo olur. Her zaman biblolar güzeldir.
Bu şiirine biraz çeki düzen vermelisin. Umarım ilerleyen günlerde daha güzel şiirlerini okuma fırsatım olur.
'kar hala yagıyordu baska bir zamana
baska bir mekana aldırış etmeden '
'içimi kanatsa da vazgeçmedim sonsuzluktan
yılın son karıydı o da yagdı bitti
ne dersin bir daha kar yagar mı bu kente? '
Yukarıya aldığım dizler şiir olmaya layık. Gerisini bir daha düşün derim ben.
Her şey daha güzele varmak için
Güzelde görüşmek dileğiyle.
Barış Aluk.
TÜM YORUMLAR (2)