Yine Gam Yükünün Kervânı Geldi

Feride’ye…

içimden, yüklü bi’ tren katarı gibi geçtikçe adın,

ben, hayattan koptuğum bi’ dal yakaladım,

geldin, oturdun böğrüme, içtikçe acılaştın,

buz tuttu evim; sen, benim; en soğuk savaşım…

……………………………………………………..

ben;

acımı fitilleyip, sevinci kınayarak,

kavgaya buyur ettiğin şövalye,

kıpırdama; vuruluruz…

kıpırdamazsan; hep tutsak kalırız, kurulu düzene…

……………………………………………………..

ölürsem şimdi sensiz, ipin ucunu bulamaz kimse,

dosyam kapanır; ben; bay hiçkimse…

……………………………………………………..

yürütüyorsun günleri, yaralarıma sürtüne sürtüne,

bi’ toz bulutundan başka bi’ şey değilim;

ansız zamanların içinde…

kesintisiz bi’ gölgeyim;

gömdün karanlığı yüzüme…

boynuma, bi’ hamaylı verildin;

koruyorsun beni, kendimden bile…

……………………………………………………..

geceleyin üzerimi açıp, kaçıyorsun,

düşümde, anın yağıyor üzerime…

yüzüm, kedere kesmiş; boydan boya,

senden başkasına kanamıyorum;

usturam da eridi, suratımda…

……………………………………………………..

düşüncem; yol alan bi’ gemi; umuda çarpa çarpa,

her kıyıda, senden artırdıklarımla,

yeni düşler kuruyorum; göğün omuz başlarında…

gün ola; harman savrula, söz ola; nutkum tutula…

……………………………………………………..

sen;

kaideyi bozan, bi’ istisna; isimsiz yokluğun; müstesna…

sensiz yalnızlık; yusyuvarlak bi’ kaya…

hayattan usanıp, ölüme birikirim,

aklımda saydıkça, kupkuru papatya…

ölmek; kusur değil ama,

seni bi’ daha görememek var ya…

21 Şubat 2016 Pazar / İstanbul