Yine de Gülümsemek Şiiri - Melih Coşkun

Bu çürümüş karanlık,
Bu bayatlamış ekmek,
Bu açlık,
Bu sevgisizlik,
Bu kimsesizlik,

Bu polis copu,
Bu hapishane parmaklıkları,
Yok edebilir mi
Zincirini kırmış bir gülümsemeyi
O gülüş ki
İnadınadır bu kokuşmuşluğun

Hisset içinde Floransa’lı Jokond’un
Floransa’dan da güzel tebessümünü,
Artık öpemeyecek olsa da Si-ya-u Jokond’u
Sonsuza dek tebessümünden,
Jokond yine de gülümseyecek o müzede
Acılara inat
Yine de gülümseyecek
Zulme inat

Kolay iş değil sonsuzluğa gülümsemek
Acını belli etmeden düşmanına
Güneşi görmeden de gülümsemek
Karnın doymasa da gülümsemek
Yine de gülümsemek...

26 Ekim 2002
22: 55