Yine Ben Şiiri - Durali Acar

Gerçekten merak ediyorum;
Ben hangi yüzünü sevdim senin?
Hangi yüzüne gülüp, hangi gülümsemeni hapsettim;
Göz bebeklerime...
Hangi bakışında kaldırdın, gözlerime inmiş perdeyi?
Perseyi aralayıp da hangi ara kendini koydun;
Göz kapaklarıma...
Neden en çaresiz yanımdan vurdun da;
Göz kapamaktan bile korkuttun beni.
Neden yalan söyledin de;
Gerçekmiş gibi inandırdın kalbimi.
Sahi ya. Nerenden sevmiştin beni?
Neresinden?
Benim bilip, senin bilmediğim mi,
Yoksa senin bilip, benim bilmediğim yerden mi?
Saçlarını omzuma dökmene bişey diyemezdim ki,
Nutkum tutulur, soluğum kesilirdi heyecandan.
Demediğimden mi her telinde can verişim?
Böyle soluksuzca kokunu çekişim...
Hangi kirpik ucunda biriktiremedin kendimi de;
Yanaklarından akıp bitirdin beni.
Gözünden yaş damlasa yere değmeden silerdim;
Kıyamete sebep olmasın diye.
İçli içli susar, damlanın hüznünde yerdim içimi.
O kadar içten ağlardım ki; göremezdin.
Yanağına düşmek değildi amacım;
Belki gönlüne düşer de sevgi yetişirdi gönlünde.
Nerden bilebilirdim ki;
Ektiğim sevginin nadasını göremeyeceğimi.
Belki sen hiç bilmeyeceksin;
Ber her anımda sen papatyalarını dikip,
Sevgimle büyüteceğimi...