Sahipsiz Çocuk Şiiri - Durali Acar

Bir kader çizgisinde kesişti yollarımız,
Bir yardım eli için uzandı kollarımız,
Bir olarak gittiğimiz bütün yollarımız,
Şimdi sende kayboluyor,gönül sokaklarım.

Sevdik. Biz dedik bize,
Şimdi bir bilinmezlik var elimde,
Sevgi bizdik,inanmıştık gönlümüzde,
Şimdi elimde sahipsiz çocuklarım.

Sahi ya! Sevmek biz ise,
Bu ayrılık kimin? Ne işi var elimde?
Yok mu bu çocuğu çağıracak bir seste?
Sahibi gelsin de alsın,tek nefeste.

Ben gitsem ne değişir ki içimde?
Yaşadıklarımızla dolanırım her yerde,
Bütün sokaklarda sen varsın,bu caddelerde,
şimdi bir şehir duruyor gönlümde,

bırak kuralım orda bir hayat,
Sen yokken olamıyorum rahat,
Gittin. Kalmadı gönlümde hiç tat,
Gel yine huzur dolu kollarımda yat.