Yine Başımı Secdeye Koydum

Ya Rabbi! Yine başımı secdeye koydum,
Her ne zulüm ettiysem nefsime uydum,
Senin adını andım da yundum, duruldum,
Adını ananda darlık mı kalır, sıkıntı mı!

Duaya icabet olduğunu unutmuş mu ümmet!
Yoksa ellerini mi açmamış, Ya Rabbi hayret!
Bu nasıl iştir, ümmet kan ağlıyor sense seyret!
Kan ağlayanı seyretmek mi lazım, kaldırmak mı!

Yükselirse eller, yalvarırsa diller, ağlarsa gözler;
Şüphe mi edilir icabetten, açılırsa sûfî gönüller!
Kardeşlik olsun gayrı, ‘‘Ümmet! ’’ diye haykırsın sözler,
Ümmet diye haykıranda, savaş mı kalır zulüm mü!

Ya Rabbi! ‘‘Şah damarınızdan yakınım’’ buyuruyorsun,
‘‘Ne yöne dönseniz beni bulursunuz’’ diyorsun;
Bu halde gaflet ediyoruz, tövbe kapını açıyorsun;
Gaflete düşende ısrar mı lazım uyanmak mı!

Uyanmak lazım elbet, senelerdir biz uykudayız;
Secde ile kıyâm arası nice vakittir rükûdayız,
Ne ayağa kalkmış, ne secdede kalmış, araftayız,
Arafta kalanda beklemek mi lazım, dirilmek mi!

Kıyâm et! Büyük küçük gelmeden evvel kıyamet.
Rükû vakti değil bu an; kalk ayağa ve kıyam et!
Gaflet uykusu bitti ey Müslüman! Artık dua et!
Dua edende insanı korku mu alır, huzur mu!

İNŞİRÂH