İnşirâh Şiiri - Yusuf Emre Şentürk

Bana beni, benden güzel anlatıyorsun cânım Efendim;
Hele ne olur! Bir de Senden Seni dinleyebileydim...

Bak! Kar ne de güzel yağıyor, kara toprağa can veriyor;
Anlat bana, şüphesiz içime derin bir huzur doluyor...

Efendim, cânım Efendim; sadrıma bir İNŞİRÂH isterim,
Nasip olsun! Ancak Rabbimden böyle bir dilek dilerim.

Nedir ki inşirâh, iki dudak arasındaki kuru bir dua mı!
Titrerse kalpler,ıslanırsa gözler; duada kuruluk kalır mı?

İlâhi! Duaya yükselen ellerde samimiyet kalmamış;
Korkarım, yalvaran şu âciz dillere de riya karışmış.

Şimdi ben nasıl edeyim, nere gideyim, cânım Efendim?
Hele ne olur, bir de Senden Seni dinleyebileydim...