Yok Mu Bir Haber Şiiri - Yusuf Emre Şentürk

Derin bir sessizlik kaplar ortalığı,
Hayat durmuş, her şey donmuş sanırsın bayağı.

Yapraklar kıpırdamıyor, kuşlar uçmuyor, insanlar nefes almıyor,
Ve sonra gurbeti yaşadığın aklına geliyor.

Kaldırırsın başını, yıldızlara bakarsın;
Oysa ki yıldızlar her yerde aynıdırlar anlarsın!

Gözlerin kıpkırmızı olur, buğulanır birden,
İnce bir yaş süzülür, muhabbet dolu o gözlerden.

Bırak, bırak ta dökülsün damlalar yanağına,
Aşk denir samimiyetin şekle dönüştüğü bu ânâ.

Uzun bir yolculuk başlar, Asr-ı Saadet’e doğru,
Dönmek istemezsin, orası muhabbet dolu.

O’nun(sav) yanıbaşında yer edinmiş bir çocuksundur artık,
O koklarken başını, mübarek sakalı, saçlarına karışık.

Ve şimdi dur orada, kokla sen de O’nu(as) doya doya,
De ki; Salât selâm getirdim gurbetten Sana.

Dinle, gör ki dudaklarından neler dökülüyor;
İyice anla! Çünkü biri değil, O konuşuyor.

Nice insanlar var, muhabbetten bihaber,
Ya Resûlallah, yok mu bize muhabbetten bir haber…

İNŞİRÂH