Yılmaz Güney'le Paylaşılmamış Zamanların ...

üşüdük yorulduk biz de alelade
dünyaya dargın bakışlı çocuklar da olduk
çektik yükünü içimizdeki proleter kesiklerin
güneşe döndük yüzümüzü sırtımızdan vurulduk

tek aşkımızı yitirdik öğrenci yurtlarında
sarı lambalı evlerde düşledik kavuşmayı
vardiya hüzünlü sokaklarda yurt edindik sosyalizmi
gevrek kokuşlu arkadaşlığı öğrendik yılmaz güney'den

sevmedik dumanlı havayı yarınları özledik
yaşamak kadar doldurduk içini de ölümün
sınıfsal bir gerçekti ekmeğe sabaha sarılmak
sarışın kahkalarımızda esmer gözyaşlarımızı gizledik

unutulmuş kasabalarda kurduk yeniden dünyayı
paylaşılmamış zamanların özlemiydi içimizdeki telaş
korkuyu sürgün ettik içimizden gurbet belledik ölümü
devrimci düşüncenizle doktor sığmadık yersiz yurtsuz mezarlarımıza

belki sürgünde belki isimsiz habersiz ölürüz doktor
ama isimsiz de olsa güzelliği var kır çiçeklerinin
dağlar ayağıma dolanıyor dünyayı istiyoruz doktor
bir nedeni var elbette var doktor çektiklerimizin

not:bu tokadın hesabını birgün mutlaka soracağız...ama birgün mutlaka yılmaz güney-arkadaş