Yıllar Sonra Şiiri - Hüseyin Özdemir 2

Tam da zaman ayak izini sildi derken
Vefasız gözlerine denk geldi gözlerim,
Yıllar sonra...

Yıllar sonra…
Senin bakışların yine aynıydı…
Benim bakışlarım
Paramparça, kırgın, küskün, dargın...
Dokunsan yıkılacak,
Titreyen göğüs kafesimde
Bütün ayrılıklara ağlayacak gibiydi.

Sen gidince
Gönlüme konan hasret kuşları
Yokluğunun sonbaharında
Kendilerine mezar yaptılar…
Göç etmediler, kaldılar öylece
Yaşamanın unutulduğu bu diyarda.
Şimdi gözlerin gözlerime bakıyor,
Lâkin gün yüzüne çıkamıyor…
Güzelliğine kanat çırpamıyorlar,
Çünkü çekip gideceğini biliyorlar.

Söylesene…
Bir bu gönle mi uzak kaldı bahar?
Sonbahara vurgun, ölü umutlara mesken…
Bir bu gönül mü kaldı, bir bu gönül mü vefakâr?

Sen ne bıraktıysan ben onunla yaşadım,
Ölümü miras bıraktın, gönlüme…
Hep ölü bakışlarla hayata baktım.
Söylesene… Yıllar sonra
Bir benim heybemde mi kaldı, ölüm yadigâr?