Yıldızlı Bir Ay Vaktiydi Gözlerin

bildiğim bütün şarkıları söylerdim sana
sen bana yalnızca bakardın
ve susardın derin uçurumlar gibi
saçlarının kokusu sinerdi tüm şehre
tüm şehir saçlarından geçerdi bütün bir gece

hayat bir tutamdı saçların gibi
ve ben ne yapsam kendimi tutamazdım
ağır bir yokuşu koşmaya benzerdi ellerini tutmak
gözlerine bakmak neler anlatırdı anlatamazdım

yıldızlı bir ay vaktiydi gözlerin
şimdi yıldızlı bir gökyüzü kadar uzaksın bana
bir otoban geçiyor tam orta yerimizden
ayırıyor bizi bu şehir gibi
bu şehir gibi öksüzlük çekiyoruz