Yıldızların Gölgesi Yok Ki Benim Bildiğim

Kahır çile hasret ikizkenar bir üçgen
Yastık başımın altında azap dikeni
Taş kesilir boynum kapasam gözlerimi
Ne zaman esecek mutluluk rüzgarı
Niye esmiyor çiğ düşmüş gözlerime seher yeli
Hep böylemi kalacak nemli hasret içinde
Doğmadı umut ışığı doğmadı gönül güneşi
Ne zaman değecek elime sıcak elleri
Ne zaman bakacak gözlerime ela gözleri
Bunca çileyle nasıl uyurum sonra
Volkan lavlarını dışa atarmış
Varsın atsın hemde bildiği gibi
Oysa ben dertlerimi içe atarım içe
Çile kazanında kaynatır aş ederim kendime
Haramdır uyku çok haram gözlerime
Ben yalnız ben mecnun ben divaneyken
Yıldızların gölgesi yok ki benim bildiğim
Sevenler mutlu olursa yıldızlar kaymazmış
Bir yastıkda iki baş biri güneş biri mehtapmış
Benim başım sevdalı gönlüm ise mezarmış
Felek yazmış kaderin kötüsünü
Birde kader defterinin baş sayfasına o zalimi
Dost değilmiş yıldızlar mehtap ve güneş
Dost olsaydı kayarmıydı yıldızlar
Hiç solarmıydı mehtap ile kızıl güneş
Yüzüme mutluluk rüzgarı eserdi seherde
Çiğ yağmaz nemli kalmazdı gözlerim
Solmazdım gençliğimde fidan gibiyken
Şimdi solgun benzimde mahsundur gözler