Sen,alnımda kara bir leke,Yüreğimde bir koca yarasın.
Sen,hayatımda yaptığım en büyük hatasın.
O gece bildiğin gibi,
kimsesizdim,çaresizdim.
oysa gecenin kolları kalın ve güçlü...
Bir heyecan,bir tutkuyla açılır perde,
Yaşama ait ne varsa kadehlerde,
Kimi damla damla içer,
Kimi tek bir dikişte...
Sen acılarını damla damla özümleyenlerdensin,
Çekip oklarını,yerleştirmişsin gözbebeklerine
Hedef tahtası,çaresiz yüreğimin derinlikleri
Ağzından dökülecek her söz; son model amerikan bombası
Düştü düşecek,kurtuluşum yok,başımın üzerine.
Kimseler bilemez seni benim kadar,
Göremediler ki kalbindeki cennet bahçesini
Yaşamadılar ki öyle uzun seneler seninle,
Âlem ne bilsin gönlünde beslediklerini.
Açık gri gözlerindeki o hiç gitmeyen dumana rağmen,
Bu dünyada kimse kimseyi sevmez aslında
Bir ben vardır gerisi yalan
Kimse kimseyi de saymaz aslında
Para dır herşey gerisi yalan
Ne baba oğluna düşkündür, içinde BEN olmasa,
Simdi agliyordur cocuklar,
Kimsesizligin issiz karanliklarinda
Yangin yerine donmus gibi,sahipsizdir.
Kanatlari kopmus kuslar kadar caresiz...
Simdi agliyordur bir ana basucunda,
Kalınmış yaprakları, incir ağacının,
Asma yaprağı gibi geniş; el gibi
Dikenli, etli,
Biraz kaba, etli biraz birazda dikenli.
Dalları eğilirmiş yerlere kadar,
Günlük güneşlik bir dünya,
Yemyeşil bir bahçe hiç değmemiş el,
İçinde binbir çiçek,binbir meyve,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!