karanlıklar çöken de
darda günler gören de
aydınlığa eren de
seni hep seveceğim
yağmurlar boşalınca
toprak suya doyunca
Susarak konuşalım
gözlerde buluşalım
gecede sıvışalım
rüzgarla oynaşalım
Hoyrat hoyrat essin rüzgar
saçlarında gezsin rüzgar
Sis çöker aklımın en ücra köşelerine
Saat ayrılığı vurduğu zaman
Pembe yanaklı bir kız çocuğu içimde
Koşar öksüzlüğe başı duman duman
Bir kibrit alevidir gözlerim
Bir serçenin çırpınışıdır yüreğim
Verilmiş sadakan varmış
Zaten başına ne geldiyse
Şu iflah olmaz hallerinden geldi
A benim namuslu ihanet bilmez yüreğim
Ne zaman akıllanacaksın
Bak her gelen kör gözünün tam ortasına
İnsan ne kadar hayat kurtarır
öldürmediği kadar
ne kadar sevebilir insan
sevebildiği kadar
anamdan aldım merhameti
babamdan şairliği
Kaç gece sayıkladım adını
Ağzım dilim şahit
Kaçkere uyandım ateşler içinde
Yangınım külüm şahit
Döküldü özlemin soframa
Dizildi her lokma boğazıma
Her şiir güzel olacak diye bir şey yok
ben şiirde mükemmelliğe karşıyım
kiminin ki benzer tekerlemeye
kimi kuş kondurur baharda açan çiçeğe
güneşi yeşil doğurabilir kimi zemheride
yağmuru kırmızı yağdırabilir kimi
Sen şair kadınısın
bazen yüzünden düşen bin parça
bazen durduk yere kahkahayı basmalısın
olur olmaz anlarda ağlayıp
olur olmaz vakitler uyanmalısın
zordur hemde çok zor benimle yaşamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!