Hep kendi yüreğinin,
Sesini, duydun şimdiye kadar;
Yalnız bıkmış tekdüze atan,
Saçların terlediğinde,
Tatlı bir uyuşukluk sardığında vücudunu,
Ve gözlerinin feri geldiğinde,
Tanrının ıslattığı yağmurda
İnsanın ateşi le ısınmak,
Isınmaya çalışmak ne şaşkınca
Bide belli değilse
Kurutacak mı Yakacak mı yoksa
Ne çılgınca,
Ateş saçlarına kızıllığını verirken
Dalga dalga topak topak yalazlanıyor
Kıvılcımlar ardı arkası kesilmeyen
Ve pek bilinmeyen bir ritimle
Küçük kırmızı beneklere boğuyor seni
Soluğun kızgın kömür korları gibi
Sokak lambaları sarı ışıl ışıl
İpek böcekleri ağlarını ördü
Gökyüzünden yeryüzüne
Aydınlatmaya çalıştı önümüzü
Bilinmeyen geleceğimiz
Bir sırrım var,
Kötü şakaların ardında saklanan
Uykusuz gecelerimde
Kendi kendime dil döktüğüm
Bir sırrım var
Acının tam merkezine
Oturdum bu akşam
Jiletin en çok kestiği
Cam kırıkları ve tuzun yaktığı
Ateşin korunun en azgın olduğu yere
Ben sıfırdım,
Çok uzun süreler boyunca...
Hayat gibi;
Aynı halka üstünde başlayan ve biten.
Hayat gibi;
Yanında birşey olmayınca,
Bunca yıl,
Bir kadının şefkat dolu,
Bakışlarında aradım huzuru...
Sonra;
Sonra farkettimki...
Bir kuşun yüreğindeymiş huzur.
Yağan yağmurlarla geldi
Çakan şimşekle,gök gürültüsüyle
Ürkmüş büzülmüş kafesine
Dert ortağım Kuşum geldi.
Gene bir yağmur yağdığında;
Hayalleri olan biri vardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!