Yıldıray Coşkun Şiirleri - Şair Yıldıray ...

Yazdığım ne varsa bir kelimenin peşinden koşan şiirdir
Ay bilir
Yıldız bilir
Geceyi gamla aydınlatanlar bilir
Sildiğim ne varsa bir damla uğruna boğulduğum denizdir
Su bilir

Sensizlik öncesi fırtına bu sessizlik..
Gürültüye tok kulakların duymadığı bir açlık.
Varlığında hiçlik,
Yokluğunda delilik,
Öyle ağır ki bu benlik..
Hangi dağ yamacına yaslansam düşüyorum...

Ey Can..
Sözüme kapanan kapılardan,
Kilitler kırarak sanadır bu kaçış.
Devrik cümlelerde yıkıla yıkıla,
Avaz avaz sanadır bu haykırış..!
Sanadır paragraf paragraf bu açılış..

İstenen her durakta durmak olsaydı,bu yolculukta..
Ab-ı hayat akıtan hayratlardan kansaydı gönül,
yanık sevdalara..
İçtikçe yudum yudum dindirseydi sancımı..

Yorgunum..

Gözlerini kapatıp bakmadın ki bana hiç
Kördüm görmezliğine,duymazlığına sağır
Kulaklarını tıkayıp duymadın ki beni hiç

Gördün mü?
Susma!

Aydınlığıma..
Geceyim ben,
Muhtacım güneşin ayda ki aksine...
Karanlığım zifiri, gözlerim tavuk karası.
Sarhoş rüzgar gemilerimin dümeninde...
Denizlerim hep dalgalı,med cezirinde.

Fırtınalı hisleri dindiren sükun adın.
Fakir mısralarım da sözüme ziynet adın.
Fatihin bahçesinde güllere gonca adın.
Fasıla vermeksizin gönlüme ziya adın.
Fahimane gülzar da bülbüle sada adın.
Fahiya esintiye verilen isim adın.

Zamanın evveli..
İçinde bir deli.
Dışında zamane kirleri..
Saçında toz,teninde tuz.
Köz olan yüreği,elleri buz.
Aklını elleriyle üşüttü.

Durup dururken,hiç olmadık bi yerde kel alaka bi zamanda..



_eskiden sarkaçlı duvar saatleri vardı..

Alacakaranlığa gizledim beni,
Gözleri görmez umudun beni..
Çıt çıkarmaz gece duyurmaz beni..

Bir ben bilirim bendeki seni,
Yakarken İstanbulu hapsetmiş gözlerin beni..