Yıldım Şiiri - Vahap Özdemir

Yürüyorum aptal aptal, yürümek istiyorum sonsuza dek bu dünyada.
Hiçbir şey yapmadan sadece yürümek istiyorum.
Artık havlamayın duymak da istemiyorum.
Ve kedi sesleri mi?
Fikretim duymasın başkasına kulak verdiğimi bunu da istemiyorum.
İstediğim tek şey korktuğum şeyin aslının olmaması.
Çünkü ben kaybedip güleni de gördüm. Duvar ile arkadaş olanı da.
Yaşadım mı demeliydim?
özür dilerim fazla hayıflandım.
Doğru söyledin
Onun da üstünü kapatırlar ama biliyorsun dostum.

Ne diyordum bazı şeylerin olmaması için çocukça davranıyorum.
Aslında kötüye giderse bir son gibi bakıyorum güvenmiştim dememin içine hayal kırıklığı girmesin.
Kalbim olduğuna inandığım günün bir son olduğunu düşünmek istemiyorum.
Ben 11 yaşında çocuğun duygularıyla hareket ediyorum.
Aynaya baktığımda kırk yaşındayım bunu da biliyorum.
Gözlerime dikkat ettiğimde yıkıntıyı gözlerimle görüyorum. Bu zoruma gidiyor biraz da.
Babamla yaşıtım ben aslında

Köyümde bir mezar taşıyla adaşım. Tek fark farklı yerde olmamız.
Ha! Gel yer değişelim dersen koşa koşa gelirim Vahap!
Ama sana söyleyeceğim bir şey olur o da kaybedeceğini düşündüğün şeylerle vaktini harcama.
Bak bana!
Kelleșiyorum, ağladığımın ertesi günü dökülüyorum
gözlerim desen bir yıkıntı
Bedenim desen yıkıntının başrolü.
Duygularım desen sokağın bana verdiği kadar.
Dostum, dediğinde çok haklısın aslında ama dinleseydin ben buraya dökmezdim
Dökülmezdim..