Gözüm insan soyundan öylesi yıldı ki
Kediyle, köpekle konuşmaya başladım
Öyle namussuz öyle azanlar vardı ki
Nereye baksam çil sürüsü sayamadım.
Öyle bir zamana düşmüşüz ki hezeyan
Dümen kimin elinde yoktur bir anlayan
Razı olduk her şeye hani sorgulayan
Sıkıldım tenha bir yer bulup kaçamadım.
Bir zamanlar sessiz, sakin nasıl yaşardık
Kim darda ise bilir yardıma koşardık
Acımız olsada yaraya kül basardık
Bana haklısın diyen bir ses duyamadım.
Beynimde çarpışıyorken eksi ve artı
Ne zaman bir bağlantı kursam şimşek çaktı
Moralim bozuldu sigortalarım attı
Ay geçti, yıl geçti hiç huzur bulamadım.
Kayıt Tarihi : 28.10.2024 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!