Yılda 565 Gün Şiiri - Halil Kesken

Beni unutmak için yaktıysan yazdığım şiirleri
Onları birer kağıt parçası sanmakla hata yaptın.
Onlar; kağıt parçalarına çizilmiş kalem izinden çok daha fazlası
Onlar; yaşayan şiirlerdi,
Hepsi de kalbinde yaşıyorlar, yaşayacaklar
Kalbin attığı sürece bütün hücrelerin o kelimeleri taşıyacaklar
Unutamayacaksın...
Elinden gelirse, kalbini de yakmalısın
Ama bunun için, cehennemden ödünç ateş almalısın
Resimlerime bakmamayı başarabilirsin,
Ama baktığın her resimde beni aramamayı başaramazsın...
Şarkımız çıktığında kapatmayı başarabilirsin,
Ama yüreğin söylerken susturmayı başaramazsın...
Gözlerin gördüğü sürece beni arayacak,
Dilin döndüğü sürece şiirlerimi okuyacak,
Kalbin attığı sürece şarkımızı söyleyecek...
Unutmak için elinden hiç birşey gelmeyecek...
Çünkü ben, senin olduğun her yerdeyim,
Güneşli bir kış gününün öğleden sonrasında;
Yazdığım bir kaç satırla tanımıştın beni,
Sadece o gün hatırlasan, yılda bir eder,
İlk kez aralık ayının onbirinde konuşmuştuk,
Bir de o gün hatırlarsan, yılda iki eder,
İlk kez yılbaşında buluşmuş,
Bir süre ayrı kalıp ondört şubatta kavuşmuştuk
Her Pazar sabahı kapında bir gül bulurdun,
Her Cuma gecesi sana yazdığım bir şiirle mutlu olurdun,
Her Salı günü ne olursa olsun arardık birbirimizi,
Her Çarşamba şarkımızı dinler,
Her Perşembe ayrı ayrı yerlerde beraber yıldızları izlerdik,
Her Cumartesi yağmur demez, kar demez kolkola gezerdik,
Ve her Pazartesi birbirimizin resmini çizer,
Sonra onlara bakarak saatlerce gülerdik...
İşte bitanem, bütün bunlar böylece uzayıp gidiyor
Bir de bakıyorsun ki; bir yılda beşyüzaltmışbeş gün ediyor
Bütün bunları nereden mi biliyorum?
Çünkü ben her gün defalarca yaşıyorum...

13.05.2005 00:00