Yıktılar Beni Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

YIKTILAR BENİ

Gücünü sınadı Aslan, fil, hecin
Yere yıkamadı beni peri, cin,
Lakin palazlanıp çifte güvercin,
Uçar iken yere yıktılar beni,

Kudret kalemiyle yazdı onadı,
Mevlâm bunlar ile beni sınadı,
Havalanıp yükseklerde kanadı,
Açar iken yere yıktılar beni.

Ekmek bulup kavuşunca havyara,
Ahvalimi anlatarak ağyara,
Havalanıp bilinmeyen diyara,
Göçer iken yere yıktılar beni.

Kurudu iliğim, sarardı tenim,
Yüreğim kavruldu, yandı bedenim,
Yele karşı alıp külümü benim,
Saçar iken yere yıktılar beni.

Hayalmıydı, gerçekmiydi, şakamı,
Muhannetlik bırakmadı yakamı,
Sömürerek fiyakamı cakamı,
Kaçar iken yere yıktılar beni.

Tuzağına düştüm kalbi sertlerin,
Zararını gördüm sözde mertlerin,
Üstesinden gelemedim dertlerin,
Naçar iken yere yıktılar beni.

Kader torbasından çektim kurayı,
Viraneye döndü gönül sarayı,
Müçtehit olarak akı karayı,
Seçer iken yere yıktılar beni.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi