Yıktılar Beni 2 Şiiri - İsmet Murat Müçt ...

YIKTILAR BENİ 2
Güçlüyüm diyordum ben bu âlem de,
Tutup bir hücreye tıktılar beni.
Yıkılmam diyordum tek bir kalem de,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

İhtiyacı varken kadrimi bilip,
Yanıma yaklaşıp yüzüme gülüp,
İşi bittiğinde defterden silip,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

Böyle takdir etmiş cenabı hüda,
Uğrunda canımı etmişken feda,
Bütün benliğim le eyleyip cüda,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

Bilmiyorum nasıl getirem dile,
Ruhuma eziyet, anlıma çile,
Yazılmış olmalı, verip el ele,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

Metanet gösterdim uzunca süre,
Takatim kesildi bedenin fire,
Verdi diye sırtım getirip yere,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

Kime iylik ettim, kötülük buldum,
Elemle kavrulup hüzünle doldum,
Müçtehit olarak sararıp soldum,
Candan sevdiklerim yıktılar beni.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi