Yıkılıştan Doğumlar Şiiri - İnan Karataş

Yıkılışın tazeliğinden sesleniyorum eti dökülmüş kolların var gücüyle
Karşıma çıkan her yüz pazarcılar sabrına karışmış çokluktan figürlerdir.
Bunca zırıltı içinde kaygan kaynaşmalardan türeyen parçalara,
Şedit beklemeden doğan,dışlanmışlıktan beslenmiş tecimen karşıtlığına
Kaynayacak zaruri bir direnç yüklediğim zamanlardı sahra çarpması.
Kanıyorum solgun çehrelerin keskin yoklamasıyla ayaza girerek.

Bulutlar görüyorum bana sıkışmışlığın labirentini hatırlatan anlık bakışla
Yorgun nasırlar dokunuşuyla ürperişler çizen dudaklardan
Terli tebessümler fışkırır gereksinim diye uğuldayan yılgın yankılara.
Mecalsiz süreçler içinde yamacımızda türeyen bükülmez emeklerden,
Kalender rengi bekleyişlerden sızarak kavi bir zihin yansıtan sayfalardan,
Küçüklüğün berraklığına bulaşmış bir paslanmadan dağacaktır nitel kavramlar.

Kaç türlü yıkıntı gerek yatalak bir inlemenin devinimine varmak için
Daha kaç kere başkalarının yararına parçalanacak bitkin etlerimiz?
Çetin imtihanlardan süzülerek içinde çağlar biriktiren gülüşümüzle
Toprağın çağrışımına,fidanların figanına sığacaktır yıkılıştan doğumlar.
Varacaktır zıtlıkların birliğinden çoğala çoğala sıçrayan güzellikler
Çoğalan pencerelerden sınıfıma giren nitel esintiler uğruna.

02.10.2021