Sonra dağlar yıkılır küllerin üstüne
Ölüler ve yalnızlar üşür
Çürür yürekler
Kirli kan
Kırık kemik
Pis damarlar
Ruhu soyulduktan sonra
Ne kalır ki insandan
Etten, kemikten ve topraktan
Bir avuç kül
Rüzgar önünde çöle dönen
Savrulan ve dağılan
Bir mezara doğru akan
Sonra zaman yıkılır mutlulukların üstüne
Ezilir duygular, incinir kalpler
Kırıldıkça çoğalır taş duvarlar
Nasıl mahkum düştüğünü bile unutur insanlar… 08.06.2023
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!