Yıkıldı Ellerimizin Emeği

Küçücük bir sarsıntıyla
Yıkıldı bir anda ellerimizin emeği
Kurudu alın teri
Ve biz kendi ördüğümüz duvarların altında kaldık...

Her gün sulanıp ta bir sadece bir gün unutulunca kuruyan gül gibi
Yenik düştü iyi olan ne varsa kötü olana
Güzel yenildi çirkine
Aşk yenildi aşksızlığa...

Çöktü bir anda harcını terimizle kardığımız dünyalar
Gecesini gündüzümüze kattığımız
Tuğlalarını ellerimizle tek tek ördüğümüz
Sevgi denen bina
Yerle bir oldu
Ufak bir esintiyle

Unutuldu
Vefanın tonlarca ağırlığı binerken sırtına
Uykusuz sabahladığın gecelerin sonunda
Çakmak çakmak gözlerin

Çökse de duvarları bir bir
Sevgiyle yaratılmış binaların
Harç sendedir
Yürek ve bilek sende
Kurulur gökleri deler gibi güzellik yeniden
Kurulur yeniden sevginin çimentosuyla
Tepesinde yıkılmaz çatısıyla
Aşkla yeniden kurulan dünyalara
Gururla bakarız...

22 Ocak 2003
22: 45