Şairin mesaisidir sevmek.
Aşk biterse emekli olur hayattan.
Nasıl zordur savaşmak
Ruhunu hapseden o büyük boşlukla,
Damıtıp yüreğinde tatlandırmak acılarını.
Lacivert kapaklı bir küçük defter
Siyah mürekkepli kalemden ibaret değil şairliğim.
Onca yıl
Onca şehir
Onca ayrılık
Kaç gece şafak saydım
Çelik namlusunda yalnızlığımın
Tahta kapımın her çalınışında
Sakladım gözyaşlarımı satır aralarında.
Ruhunu satanlar gördüm,
Kendi kavgasının en büyük düşmanı olanlar.
Kıskandım delicesine
Her şeyi pahasına inandıklarını savunan insanları.
Ay ışığında şiirler yazdım
Karanlık toprağın kokusunu içime çekerek,
Duymaktır dedim benim işim
Kimsenin duyamadıklarını,
Yazmak kimsenin yazamadıklarını.
Nasıl yazılır yürek dilinde hasret çekmek
Hem de hiçbir zaman kavuşamayacağını ihtimalini düşünerek
Soluduğun şu havanın
Son nefesin olabileceğini
Her adımında kopabileceğini bedeninden bir parçanın,
Bir daha şiir yazamamanın sancısı…
Nasıl yazılır söyle
Yürek dilinde
Acı çekmek...
Kayıt Tarihi : 2.5.2005 15:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melih Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/02/sairin-mesaisidir-sevmek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!