Yigit Topal Şiirleri - Şair Yigit Topal

İlk günüydü bugün okulun
Ve tanımadığım okulda ilk günüm
Servisten iner inmez
İlk seni görmüştüm.
Uykulu gözlerim kış uykusundan uyandı
Dağınık saçlarımı düzeltmeye koyuldum

Ayrılık zormuş,
Bulunmak başka bir yatakta...
Tüm şehir sana uzak gelir,
Caddeleri bile müsvedde.
Ayrılık şarkı söylermiş
En çok dinlediğin yanın yabancı

Ömürlerini geçirdiler koca dünyada da
Birbirlerine denk düşmediler.
Adam onlarca kadın gördü de
Biri bile gözlerine düşmedi.
Kadın onlarca adam sevdi de
Biri bile gülüşlerine düşmedi.

Hayaller kurdu bir sabî
Yıkılıp giden anılar utandı mı?
Güzelin yüreğine tutuldum da
Zahirinde olan utandı mı?

Bilmem nereye bu yolculuk

Sevgilim,
Sana bir daha yazamayacak olmanın verdiği kederle karalamaya başlıyorum mektubumu. Nereden başlayacağımı, nereye gideceğimi, nerede mola verip nerede biteceğimi bilmiyorum. Ayrılığın mektubunu yazarken dahi kalemimde senin sevgin var ve sevgin zihnimi kemirmeye devam ediyor. Ayrılığın mektubunu yazarken dahi gözlerimin en derin yerinde senin silüetin var ve gözlerim, sana veda ederken dahi seni izlemekten vazgeçmiyorlar. Ayrılığın mektubunu yazarken dahi kulaklığımın en ücra patikasında dudaklarının arasından çıkan bir çift kelime yankılanıyor ve sen şarkını söylerken ben oturmuş olduğum deri koltukta ağlamaya devam ediyorum. Ayrılığın mektubu böyle bir mektup işte. Zihnimi dolduran her zerren, ruhumu doyuran her besten, gönlümü avutan her hayalin; canhıraş ellerime engel olmaya çalışıyor, ayrılığın mektubu tamamlanmasın istiyor, sessiz sedasız hiçbir yere gitmeyim istiyor. Ama sevgilim ellerimin bundan haberi yok. Aceleci bir tavırla sana veda etme peşindeler. Yazımı olabildiğince bozma peşindeler. Aslında onlar da sana veda etmek istemiyorlar ama mecburlar buna. Çünkü sevgilim bazen gitmek umutsuz bir geceyi aydınlatır . Çünkü sevgilim bazen gitmek senin için feda olmuş her vücut parçasının, yaralarını sarıp tekrardan savaşa koşmasıdır. Çünkü sevgilim bazen gitmek en mutlu sabaha uyanmanın kardeşidir. Ayrılığın mektubu böyle bir mektup işte. Senin için hiç kimseye emanet edemediği sevgisini feda eden; harflerini, kelimelerini, cümlelerini, satırlarını heba eden; şiirlerine adadığı hayatını önemsiz bir mısraymış gibi silip atan bu adamın gönlünü, aşkını, zihnini, ruhunu ve boş vermişliklerini dinlemeyecek ve hatta umursamayacak kadar duygudan yoksun. Dillerden dile dolaşıp koskoca insanlığın diline pelesenk olmuş aşkımızı birkaç değersiz sayfayla tüm insanlığına unutturmaya çalışacak, tarihin tozlu sayfalarına gömmeye uğraşacak kadar aşağılık. Ayrılığın mektubu böyle bir mektup işte. Sana veda edebilecek kadar cesur, hayalinin kaybolmasından endişe duyacak kadar korkak...

Bahaneler art arda dizilmiş
Başkent sokaklarında,
Hepsinin yolu sana çıkar.
Uygun bahaneyi bulmak lazım

Seni sevmek için

Bir daha mesaj atmam demiştim
Hatırladın mı?
Buzullar erimeye başlamış,
En sevdiğimiz hayvanın nesli tükenmekte,
Her pazar aldığımız dergi var ya !
Yayından kalkmış.

Eğer öyleyse Sevgilim,
Bir çocuğun aşkı ile aşık olmak istiyorum.
Saf ve temassız,
Utana sıkıla sevmek seni...

Dağlar konuşur
Cumhuriyet ile:
Benim için savaşın
Yamaçlarım düşman ruhuna esir
İzmir'den Erzurum'a,
Trabzon'dan Hatay'a...

Duygu dolu bir ev çizebilir misin Leonardo?
İçi huzur, tavanı mutluluk
ve duvarları sevgi olan bir ev.
Aman kapıları unutma Leonardo
O'nun yollarını açan kapıları...