Babası onları evden sokağa attı
Ortalıkta arabalarda uzandı yattı
Kardeşlerine canı gibi kucak açtı
Yiğit mert bir insandı Ramazan
Ekmeğini taştan topraktan çıkardı
Kardeşlerine ele güne avuç açtırmadı
Bazen aç bazen tok yattı kalkdı
Yinede yüzü güleçti Ramazan
İnşaatlarda didindi durdu
Acemi şoför ona insafsızca vurdu
Kardeşlerini ortalıkta bırakıp koydu
Gözü açık gitti ahrete Ramazan
Turhani ona hayran olurdu
Kardeşlerine ana baba oldu
Plajlarda kutucuklar topluyordu
Erkenden göçtü ahrete Ramazan
8/06/2008ANTALYA/aşıkturhani
Kayıt Tarihi : 8.6.2008 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onu kağıt toplarken tanıdım. Herşeye boşvermiş gibi sabır abidesiydi. Kardeşlerinin üzerine titrer dururdu. Plajda araba yarışı yapar gibi hızla üzerine çarpmasıyla hakkın rahmetine kavuştu. Bu zavallı insanlara elimden geldiğince yardımcı olurdum. Zihin özürlü kardeşleri şimdi öksüz kaldı. allah rahmet eylesin
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!