Yığıldı Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

YIĞILDI

Gökçek Ali doldurunca kotayı,
Gayri tutturamaz oldu potayı,
Eşte, dost'ta arayınca hatayı,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

Zengin iken onca çamı devirdi,
Fitne soktu beyinleri kemirdi,
Har vurup ta harmanları savurdu,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

Gözü yüksekteydi yeri görmedi,
Garibana lokma ekmek vermedi,
Kendisi de muradına ermedi,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

Niyet etti, bolca ağaç dikmeye,
Onun, bunun harmanını çekmeğe,
Muhtaç oldu birtek kuru ekmeğe,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

Düz yolda yürürken yolu şaşırdı,
Kapı, baca kırdı, mal mülk aşırdı,
Tuttu sabır bardağını taşırdı,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

Müçtehit'im garip yüzü gülmedi,
Bir gün olsun, doğru yola gelmedi,
Yaşlanınca kimse kıymet bilmedi,

Çoluk, çocuk terk eyledi dağıldı,
Yalnız kaldı meydanlarda yığıldı.

İsmet Murat(Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü