Yiğidim! Şiiri - Hüseyin Kaan Han

-Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu töresince, Ülkü Ocaklılara ithafen-

Mertlik görülmez, namerde itibar pek çok,
Korkaklar el üstünde, yiğide itibar yok,
Aklı kıt müptezel anlamaz yiğidin şanını;
Kopan bir salkım olsun, bağ benim, kök benim!

Katran tutan gecelerde göğü ay-yıldız bürüsün,
Dirilsin yine eski beyler, küffara korku salsın,
Bozkurdun izinde pusatlar kuşanılsın;
Kurt başlı tuğ elde yürüyenler var olsun!

Türk’e ad veren Oğuz Han hakkına,
Kanlı meydanlarda savaşan atalar hakkına,
Görklü Çalab katında yatan Kürşad hakkına;
Tuna’dan Altay’a ordularım yine yürüsün!

Şimdi rüzgârlarla köpüren o deli ruhun,
Kim bilir nerede? Belki Çaldıran, belki Niğbolu!
Sen ki Fatih’in ruhu gibi hâlâ daha kır at üzerinde yağız delikanlı;
Yiğidim! Saçların kıbleli rüzgârlarda dalgalı!