Vakit Kısa Şiiri - Hüseyin Kaan Han

-Pîrim Abdurrahim Karakoç’un mezkur şiirine ithafen…-

Sevincimi, derdimi, tasamı, acımı,
Eski püskü bir defter kâğıdına yazdım,
Bilmem ne zaman dinecek bu yürek sızım,
Umudum her zaman bâki amma;
Vakit kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Bir kurşun çıktı ceylan gözlerinden,
Yere serdi, yaraladı beni can evimden,
Çabalarım kâfi gelmez, bugün ayrılmaz dünden,
Umudum her zaman bâki amma;
Vakit kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Giydik evvelden melâmet hırkasını sırtımıza,
Tereddütsüz içtik badesinden hem de kana kana,
Giden yâr geri döner mi bir daha?
Umudum her zaman bâki amma;
Vakit kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Karac’oğlan, Âşık Veysel, Neşet Baba,
Onlar söyler, onlar yazar biz sevdalanırız anca,
Bu hasrete can dayanmıyor ya Rab!

Umudum her zaman bâki amma;
Vakit kısa, ben yorgunum, yol uzun…