Yetmiyor Şiiri - Yüksel Çelik

Emekliyiz diye ölmek mi gerek?
Dolap tam takırdır, boş durur terek,
İşsizimiz de çok, avlıyor sinek,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Kimisi işçiydi, kimisi paşa,
Emekliye gelince çıkmıyor yasa,
Ekmek doğramak isterim aşa,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Nefret ettim paradan puldan,
Medet dilenmedim bir fani kuldan,
Bize sabır versin ulu Yaradan,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Ölüp de kurtulsak, sürünmeyelim,
Namerde el açıp dilemeyelim.
Daha kötüsünü söylemeyelim.
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Açlık sınırını belirlemeyin,
Gelinde bizim mutfağa bakın,
Emekli kesimi ağlatmayalım.
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Arsızlığa verip, duymasın beni,
Bu millet oy verip, seçmedi seni,
Düşünürsün ancak kendi keseni,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Soğuk kış gününde açlıkta varsa,
Başımıza yağan boranda karsa,
Emekliler de cansa, insansa,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Hayvan sevenlerin olduğu yerde,
İnsanız insanca yaşamak, nerde?
Umarım düşersin sende bu derde,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Ne gurur kaldı, ne de itibar,
Seçmenin oyuyla oldun iktidar,
Utanıp, sıkılsak, etsek bile ar,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Sende biliyorsun, derdi çareyi,
Minnetin yok ki geçtin dereyi.
İyi kötü doldurursun fileyi,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.

Yüksel derki, konuşurum boşuna,
Gitmeyecek kimimizin hoşuna,
Gelir elbet bir gün senin başına,
Aldığımız maaş bize yetmiyor.