Yetmiyor Şiiri - Kerem Duran

Herkesin gizli bir yerde bir ruhu var
Herkesin aynı şarkıyı farklı bir dinleyişi var
Peki ya ben?
Değişmeden hüzünlere boğulmuşum
Solduğum toprağın rengini alıyor ruhum
Yavaş yavaş… kayboluyor.

Sensizse bu kalp
Ağrıyor gizli gizli
Üzülmesin annem diye
Akıyor gözyaşlarım içime

Unutmamak lazım kazanılmış aşkları
Görmezlikten geliyorsak
Çocuk kalmışsa ruhumuz ne var bunda
Ben biliyorum
O da biliyor…

Ama birden gökyüzü kararıyor

Herkesin yüzünde gölgeler
Gözlerinde farklı bir şüphe
Gel zaman git zaman
Unuttum ben de...

Unutulup kayboldun anılarımda
Ansızın belirme artık rüyalarda
Yapma bunu
Haketmedim ben
Gölgelere terk etme beni
Onlar beni asla dinlemiyorlar

Sensizim,
Sessizim yine üzülüyor annem
Doğmayacak bir güneş oldun içimde
Alevlenmiş yanarken
Ayrı yerlerdeyiz ikimiz

Bu çocuk hep üşüyor annem
Örtsen de üstünü yetmiyor artık
Senin sevgin az gelir olmuş ona
Yetmiyor….
Soğuk bir kalp gözlerinle
Isınmıyor annem
Üzgünüm yetmiyor…
Bilmiyorum ama yetmiyor…
Kimse sevmiyor annem senin yavrunu
Kıyamayıp büyüttüğün, ellerinle baktığın
O gözlerden uzakta
Bahçelerde oynadığın.

Artık kimse sevmiyor annem.