Yetmez Mi Sandın Şiiri - Halil Kumcu

Bir ateş var bağrımda yel içinde,
Gönül, sana ahım yetmez mi sandın?
Saçılmışım kör talihe elinle,
Gönül, sana kahrım yetmez mi sandın?

Bulut gelir, kar bağlar şu dağları,
Prangaların dokunduğu çağları...
Bir heceyle yaktın tüm otağları,
Gönül, sana cürmüm yetmez mi sandın?

Uçurumlar teslim olmuş, görünmez,
Benim için bir an bile dinmez ses.
Her ne yapsam bir an bile erimez,
Gönül, sana ahdim yetmez mi sandın?

Kurban oldum sevda denen yangına,
Bir yanar, bir de sönerim, baksana...
Kanat vursam, yaşım aşmaz bahtına,
Gönül, sana ahtım yetmez mi sandın?

Gecelerden sabah olmaz, dil susar,
Gaflet biner, tene çöker, söz uçar.
Bir tek nağmen bin yarama can basar,
Gönül, sana hüznüm yetmez mi sandın?

Gözümde bir iz gibi derin dünün,
Kalbim tutsak sensizliğe büsbütün...
Baharda açmaz senin nazlı yüzün,
Gönül, sana hicran yetmez mi sandın?

Soldu güller, kırdın zorla dalımı,
Sert düğümler bağlamışken yolumu...
Hangi rüzgâr savurur ki külümü?
Gönül, sana hasret yetmez mi sandın?

Düştü gönlüm bilinmezin peşine,
Gün yetmiyor derdime, hep yas yine...
Bir dua et, dönmesem de tersine,
Gönül, sana gurbet yetmez mi sandın?

Dizlerim göç yorgunu, diyar diyar,
Görmeden yâr seni geçiyor yıllar...
Söyle, seni benden başka kim arar?
Gönül, sana hüsran yetmez mi sandın?

Kumcuoğlu bir varlığa ad olmuş,
Başı ömür kahvesinde yâd olmuş...
Aşka küskün her yüreğe râm olmuş,
Gönül, sana kadrim yetmez mi sandın?

24 Mart 2025 / Pazartesi / Ankara