Sen bilemezsin, ne kadar anlatsamda,
Yüreğimde kopan fırtınaları,
Dipsizliğinde yaşadığım hoyratlığı,
Bilemezsin, yasadın mı hiç ben gibi...
Bilseydin eğer, ben gibi severdin beni,
Umursamazlığında tutsak olmazdım,
Böyle senli hayaller kurmazdım,
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sakinliğinde bile fırtınalı mıydı deniizin,
Dalgalarla konustun mu hiç,
Ya da martılarla yarıştın mı çığlık çığlığa,
Her şarkıda beni bulup yaşadın mı,
Sitem olacak diye cekinip sustuğun oldu mu,
hele ki aksam yitip de gece olunca,
Yastığınla sildin mi gözyaşlarını,
Hıçkırıklarını yatağınla paylaştın mı hiç,
Nasıl yaşadın beni bensizliğimde,
Kimse yaşamaz ve hisedemez yüregindeki fırtınayı senin hisetigin gibi ancak senin yaşadıklarını yaşaması gerekiyor acıyı kimsesizligi yürek yanaması gerek seni anlıya bilmeleri için .Rabbim kimselere kimsesizligi yaşatmasın İnşallah
Beğeni ile okuduğum bu güzel dizeleri antolojime dahil ettim ve geçer notunuz 10 üzerinden 10 efendim.Yüreğinize sağlık.Saygılarımla efendim.
yüreginize saglık efenedim kaleminiz daim olsun ****10 saygılarımla
Yüreğinize sağlık. İlhamınız bol, kaleminiz daim olsun.
şiir dostun dilinde güzeldir
şiir dostun kalemine özeldir
şiir şairin yüreğinde gizlidir
mana mana içinde gizli
şair bu gizemin bekçisi
KUTLUYORUM
ya da bırak herseyi bir yana,
Yeter ki inandır beni aşkın varlığına,
bana gel, benim ol desem gelmezsin,
Gelsen...
Sana öyle bir aşk yaşatırım ki,
Vazgecemezsin....
Yüreğinize emeğinize sağlık güzel bir çalışma kutlarım,saygı ile...
DUYGULAR
YÜREK YÜREK AKMIŞ
TEBRİK EDİYORUM
Gerçek sevgi ve aşk adına çok anlamlı ve güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla.
İbrahim Yılmaz
*********
** ATLAS **
Şiir ve şarkı sitesi eserlerinizi paylaşmak için sizi bekliyor.
** ŞİİRLERİNİZİ
** ŞARKILARINIZI
** SESLİ ŞİİRLERİNİZİ
** VİDEOLARINIZI
** RESİMLERİNİZİ
** VE DİĞER TÜM ESERLERİNİZİ
Sitemize KAYIT OLUP, DUYURULARI okuduktan sonra paylaşabilirsiniz.
www.atlassiir.com
http://www.atlassiir.com/atlas/
YAZAN KALEM NE GÜZEL YAZMIŞ
YAZDIRAN YÜREK NE GÜZEL YAZDIRMIŞ
KUTLUYORUM
Harikasınız. ' Sana öyle bir aşk yaşatırım ki,....' çok doğru. İnsan sevidiğini öyle bir sever ki, gerçekten tüm mutluluğu ona yaştırken bütün benliği ile kendi içerisine alı verir. Sevgiyi beslemek, aşkı sonsuzluğa götürebilmek için seven kişi daima fedakarlık yamıştır nedense. Sizde olduğu gibi bütün sevenler de aynı acıları hissetmiştir. Yeri gelip engin denizde beraber olmuş, yer gelmiş martılarla selam söylemiş, yeri gelmiş su sesinde sevgiliyi simgeleştirivermiştir. Umudunu asla yitirmeyen sevgili gerçek seven olmuştur. Duygu yüklü satırlarınız için teşekkürler. Saygılarımla.
Hüseyin Durmuş
www.kafiye.net sahibi
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta