Yeşilin içinde kaybolmak Şiiri - Emrah Ateş

Keşke hayat bir tavla olsa
ve o tavlada yenen beni
sadece sen olsan

okul zamanlarımda sus pus
o sarı saçların deli gönlünde
belkide bağlamışsın çözülmez
en sevdiğin türküydü sesimden mihriban

Kara tirende hep geçikirdi
meraklanırdın, belkide gelmez diye

Bilmediğim bir isimden
Bilmediğim bir şehirden
Belki senin bile tanımadığın
Birini beklerdin sanki hep

O yeşil gözlerin
O hep sustuğun zamanlarda birşeyler anlatırdı
Sürekli çözmeye çalışırdım
Anlayamadığım her cümlede içim yanardı

Sabahları kelimelerinin hepsini örmüş saçlarına gelirdin
İsmin gibiydin ne de edalıydın, çok da güzeldin
Ve hep beklerdim ne zaman salacaksın saçlarını
Ne zaman dökülecek kelimeler

Avuçlarımı açmış beklerdim.

O masumluğun
doğa yeşili gibi vurmuş gözlerine
Bakardım
Bakardım da,
koşmak isterdim bilmediğim bir diyara
gözlerinin içinde

Keşke hayat bir oyun olsada
Beni yenen sen olsan
Yine sussan...

Emrah Ateş- Eda'ya