Yeşil Kubbe Şiiri - Pınar Karasakal

Yeşil kubbe

yeşil kubbe
bırak beni ayaklarının dibine
öp alnımı bir kerecik
en suçlu ve en günahkar ben olsam bile
yer ve gök beni kabul etmeyip
bizde sana yer yok! dese de
sen kucağına al beni yeşil kubbe…

yıllarca hayalin bile giremedi düşlerime
farkında değildim durup beni beklediğinin
beklenen bir yolcu olduğumun farkında değildim
oysa ben kundaktan çıkıp ilk sana gelmek isterdim
o minicik avuçlarımı sana dokundurup dualar etmek
ilk gözyaşım senin olsun isterdim
kim bilir kaç defa boşu boşuna ağlayıp kendimi erittim
senin yeşilinin gözyaşımdan da aziz olduğunu
ne zaman öğrenecek mücrim gözlerim