Yabancılıklar Şiiri - Pınar Karasakal

yabancılıklar
iz bırakır kırıklar
aynalarda bakışlar
çile bile sebatkâr
izini bırakır ayrılıklar
yapraklarda yere kavuşmalar

bir sessiz sinemadır
gözlerim
al oku gözyaşlarımı
niye niçin neden
seni bu kadar severken
senden böyle uzağım
bir itaatkâr ayrılıktır
ellerim
al oku kaderimi
niye niçin neden
kalbimde seni böyle yaşatırken
ölüler gibi yastayım…

bilsin
bilsin tüm zerreler yalnızlığımı
sensizliğe kırğınlığımı
bilsin
bilsin ama yadırgamasın tutkularımın kaynağını
delicesine ummana karışmak sevdasını

yabancılıklar
bırakmıyor hikâyemi birtürlü
pusuda bekliyor unutmak
yaşamak sebatkâr
dualarda kalmış örtülü
güzel olurdu
seni sonsuza kadar saklamak
ellerini bırakmamak
ve hep sana doğru akmak

şimdilerde hüzünlü çiçeklerden
fazlasıyım ben
güneşe yüzünü açmaya bile küsen
kendini kararsız rüzgârlara bağışlamış
kimsesiz bir bulutum ben