Yere Düşmesin Şiiri - Bahattin Tonbul

Daha yazılacak, çok şey var dünden
Birden akıp gitti, o uzun günden
Yüreğin erirken, bittin aniden
Gölgeler doğmadan,yere düşmesin

Sevdamız ileti, gölgende durur
Kopmamış o çiçek,içimde kurur
Özlemin sancısı,kalbine vurur
Damlayan göz yaşı yere düşmesin

Bir yıkıntı duvar, sarmış acılar
Haykırmak gelirdi, duysun bacılar
Simsiyah kurumu, sök sobacılar
Geç kalmış demede yere düşmesin

Beni öksüz koyup, ne olur gitme
O sonsuz gölgeni, bensiz eritme
Bu sanal dünyada, aşkımı itme
Yapraklar saraldı,yere düşmesin

Ey yar bekle dedi, uzaktan bir ses
Tükenmedi birden, sensiz o nefes
Mahkum etmiş aşkı, göğsünde kafes
Bağlayacak sevdan yere düşmesin

Beklemedi huzur, tüm bölgesinde
Vücudunu sardı, son gölgesinde
Hakikat yazmıştır, o dergisinde
Sarmadan öncede yere düşmesin

Bahardı bekleyen, sonsuza kadar
Yaşayan tüm canlı, ölümü tadar
Komşusu Muhammed, sevdası radar
Yağmur damlaları, yere düşmesin
Bahattin Tonbul
31.7.2012