Yer Yok Sevdamıza

Kayaları oyan nehir gibi
Akıp giderken üstümüzden zaman,
Yüreğimiz boz bulanık suda,
Yolunu kaybetmiş balık misali
Can havliyle atmakta.

Yer yok sevdamıza,
ne kadar dönsek de geriye,
yorgun,darmadağın
Hatırımızda bir eski kırık hikaye.

Sustuğumuz çok oldu,
Susmaktan
konuşmayı unuttuğumuz,
heveslerimizi yıllar aldı
düşlerimizi acılar,
erken yaşlandı içimizde bahar.

Biriktirip içeriz diye,
Irmak sevdamızın önüne
duvarlar örüp,
Şimdi böylesi
elimiz kolumuz bağlı
dinamitlerle patlayışını seyrettiğimiz,
bir virandır artık bu yapı.

Yer yok sevdamıza,
Hüzün yüklü bir gemi bizimkisi,
Ondandır
Liman liman sürülmesi.