Yeni dünyalara doğru Şiiri - Cevat Çeştepe

ben ve ben /
masamın ortasında., yapayalnız bir mum…

yürek sonsuz çizgiler arası., sanki buz tutmuş kutup damlası
çekirdek içim tedirgin sancı., mum ışığında titrer düşüncelerim…
ama ne kalem tutar elim., ne söz söylemek için çözülür dilim
kendime dost edinmişim, yoldaş olmuş buz dağları,
yalnız onlara dökülür.., içimin karanlık kışları…

/buzdan heykel yapıp., yüreğimin karlarına gömsem kendimi
bir kardelen olup yeniden doğarım belki
de ki., bu bahar öncesi güneş.../

.,

sen ve ben ve ışıklar/
karşı duvarımda iki ateşböceği., ateş-ateş…

hani bazen zaman., geçer gibi olur ya gökkuşağının altından
bu baharın perdeyi açışıdır, unutulan her renk çıkar sahneye…
ve o an şiir gibi bir aşk başlar ve sonra destana döner seninle
yürek tahliye eder duyguları., kurtarıp prangalardan
silinir yaşanan ne varsa.., dünlere saklanan…

/koşuyoruz göz alabildiğine kırlarda el ele., kan-ter içinde
birazdan kanat açıp uçacağız gökyüzüne
bak.,nasıl göz kırpıyor rüzgar…/

.,

sen ve ben ve yeni bir dünya/
her gece ve gündüz., ay, güneş ve yıldızlar…

toprağımız meyveye durmuş ağaçlar., altımız masmavi deniz
rotamız umut yolu., karanlık kainat içinden aydınlıklara doğru…
çok gerilerde kalıyor., zehir-zemberek patlamaların toz bulutu
şimdi bir rüyadan çıkıp başka rüyalara dalar gibiyiz
son tufan gemisinin yandığı günlerdeyiz

/çiçekler ekiyor., ormanlar dikiyoruz., dağlara-düzlere-her yere
yeni bir dünya kuruyoruz sevgilim., yeni bir ülke
geri dönüş yok karanlıklara…/