Yeni Bir Şehir Şiiri - Dilek Özdemir

oynuyor insanlar her yerde
mutlu sanıp kendilerini
sanki hep yürekleriyle sevişirmişler
hep yürekleriyle bakarmışlar denize, dağa
uzanırmışlar ay ışığında kumlara
sevdiği ile boylu boyunca yan yana
bilirmişler insan nedir bu dünyada
mutluymuşlar sanıp kendilerini
köylü güzeli sosyeteye girmiş diye
göbek atıyor insanlar
çevremde gülüyor şehir

bulutun arkasına saklanmış dolunay
kıskanır gibi mehtabı insanlardan
bütün güzelliklerini gizlemiş deniz
sarınmış kara çarşaflara
üstünde gecenin karanlık yorganı
minik ışıklar yakıyor
kibritçi kız misali
karşımda titriyor şehir

fırtınalı açık denizlere
uzak adaların ıssız sahillerine
gönlüm gibi yol alıyor tekne
her dalgada bir inip bir yükselerek
her saplanışında dalgaya
hep o aynı feryat boğazında
yol alıyor yine de yeni limanlara
deniz kokusu doluyor burnuma
başım dönüyor
ardımda ölüyor şehir

kül tablası medeniyeti geride kaldı
rüzgar savuruyor külümü
ve hızla yakıyor ateşini sigaramın
hızla yol alıyor gece
her gece bir güneşe gebe
sabahta yeni bir şehir