Yeni Şiiri - Ahmet Özalp

yeni umutlar, yeni sözler
ve yeni aşklar
yeniye adanmış her gönülde varız
kendimizi adarız yeniye...

belki aşığız, belki de sarhoş
ama hep buruktur içimiz

ölüm yelpazeleri üzerimizde
sahra çölünden yel gibi esmekte
ve bizi soluksuz bırakmakta
ama aşklar yeniden soluklandırmakta
asi yüreğimizi

yeni bir şafakta
cellat yeniden vurmuş
başımıza baltasıyla
hayat bizi kurban seçmiştir
ama alakasızız aldırış etmeyiz
hayatı küstürmüşüz kendimizden

şimdi yeni günü beklemekteyiz
şafaktaki celladı başımızı uçurmasını
çünkü yeniğiz...
belki aşık, belki yanlız
belkide terk edilmişiz
sevgili...