Yelkovan Şiiri - Oğuz Furkan Kalyoncu 2

Saat 04.29 ve ben bu şiire başlıyorum.
Çok sonradan başladı her şey,
Küçüktük oysa ki...
Ebenin kötü bir cümle içinde kullanılmadığı zamanlar...
Gülüşün hiç değişmedi yıllardır.
Sen hep o çocuk ama masumhane gülüşünle içimi ısıtırdın,
Ta ki bu şehri terkedene kadar...
Saat 04.32 ve ben bir sigara yakıyorum.
Kalemin mürekkebi yeterli olmuyor gidişlere,
Arkandan sadece öyle bakmak kalıyor,
Ve öyle bir gün geliyor ki,
Kader seni bana kavuşturuyor.
Saat 04.35 ve ben seni düşünüyorum.
Hiç aklımdan çıkmıyor o güzel yüzün.
Sevmek seni bir daha,
Bakmak aynı gözlerle farklı yaşlarda,
Ve güzelliğin çarptırması bu kalbi yeniden...
Güzelliğin benim sana bakmamla ortaya çıktı,
Kalbim sana değdiği an çarptı.
Saat 04.40 ve ben seni izliyorum..
Bakışların adeta efsunlu bir mızrak gibi.
Kokun, saçların ve gözlerin...
İçim ısındı üşümem artık bir daha
Ama sen yine de sarıl...
Saat 04.43 ve ben hala seni seviyorum...